Wyświetlenie artykułów z etykietą: ławka parkowa

Kolejny projekt ławek w wersji maxi. Ta konstrukcja jest kolejnym przedstawicielem corz silniejszego nurtu wychodzącego poza klasyczne rozumienie ławki a raczej ławek. Zamiast kilku mniejszych stawiamy jedną ale w bardzo dużym rozmiarze.

Jedną z metod podnoszenia komfortu życia mieszkańców jest rewitalizacja terenów zielonych przez urzędy miast i gmin. Jednym z najczęstszych sposobów rewitalizacji jest naprawa bądź zakup nowych ławek parkowych.

Fantastyczna ławka, idealna dla spędzających czas wolny na świeżym powietrzu nawet pod czas deszczu. Ławkę jak najbardziej można nazwać ławką parkową albo ławką ogrodową Architekci z AllesWirdGut Architektur przemienili stara hutę stali w Luxemburgu w park publiczny, park miejski pozostawiając część elementów architektury niezmienionymi. W efekcie uzyskali park w pięknym klimacie, który spokojnie można nazwać brutalizmem. Głównym celem było aby nowe ławki, rośliny nie zaćmiły starych elementów, a wręcz je uwypukliły. Ławki i drzewa rozmieszczone zostały w formie wysp pozostawiając dużo pustej przestrzeni, dzięki czemu pomimo swojej historii, przeszłości, miejscu nadano dużo lekkości.

Według projektu E.Miralles & B.Tagliablve powstała ławka Lungo Mare. Wygląda na całkiem wygodną. Można na niej siedzieć, a także leżeć, możliwych jest bardzo wiele konfiguracji. Sowim kształtem ławka przypomina pofałdowany kawałek materiału, chustki.  Trudno w niej wyróżnić tradycyjne elementy ławki, tak więc prościej by ją było nazwać po prostu nowoczesnym siedziskiem parkowym zamiast ławką.

Przemysł ciężki od dłuższego czasu ma tendencję do wynoszenia się, opuszczania z miast. W efekcie tego procesu, opuszczone przestrzenie sa powoli wypierane przez dzielnice mieszkalne, a urzędnicy głowią się jak nadać powstałej przestrzeni bardziej przyjazny charakter.

Architekci z Tulane City Center wraz z zespołem studentów opracowali konstrukcję zacieniacza. Potrzeba taka powstała w ramach zapewniania lepszych i bezpieczniejszych miejsc do nauki na terenie całego kampusu. Pod konstrukcją zadaszenia chroniącego przed słońcem ustawiono w półokręgu wielką ławkę drewnianą. Jedna duża, wielopoziomowa konstrukcja ławki znajduje więcej miejsc do siedzenia a także pozwala na swobodą adaptację przestrzeni zależnie od potrzeb.

Ta latająca ławka została zaprojektowana przez japońskie studio h220430 i wydaje się być podtrzymywana przez kiści latających balonów, na obu jej końcach.

City Park w Kerkrade został radykalnie odnowiony. Dziś działa jako atrakcyjny łącznik pomiędzy miastem a wsią.

Sytuacja krajobrazowa na terenie kampusu LTH (Duża uczelnia techniczna w Szwecji) to duże, zielone pole, łagodnie opadające na wschód. Ziemia która zajmuje kampus była kiedyś uprawiana. Kiedy uniwersytet osiedlił się tutaj w 1961 r., głównym celem było otwarcie wysokiej klasy szkoły dla wydziałów technicznych, w tym architektury, na szwedzkim południu. Dzisiaj LTH oferuje wyższe wykształcenie dla 10 000 studentów. Architektem był Klas Anselm. Kampus stanowi dziś 12 budynków: uproszczone, czerwone bryły z cegły, rozsypane po zboczu w dość ustronnych miejscach. Władze szkoły wierzyły w szybki wzrost, a plan zakładał, że pojedyncze budynki będą się rozbudowywały i staną bliżej siebie niż pierwotnie. Szkoła się rozwijała, ale nie w takim stopniu, w jakim władze jednostki planowały, w celu zmian podjęto sensowny dialog. Rezultatem był estetyczny, ale rozstrzelony kampus. Brak gęstości, która może zapewnić bogate życie społeczne, jest oczywistym minusem. Powstał nowy projekt, który miał na celu stworzyć lekarstwo na te niedociągnięcia.