Temat ławki nie jest nowy w historii fotografii. Wielu znanych fotografów z ogromną przyjemnością używało ławek jako motywu przewodniego swoich zdjęć. Rzeźbiarze czynili z ławek arcydzieła sztuki, które do dzisiaj są cennymi zabytkami. Życie lubi kręcić się wokół ławki. Dwoje zakochanych, którzy nie mają dokąd pójść szukają ławki. Alkoholik, bezdomny bez ławki nie wyobrażają sobie życia. Dla nich ławka to jest dom, stół, łóżko, toaleta.
Do tej pory jedynymi osłonami drzew jaki mogliśmy spotkać na ulicach to były te z metalu czy żeliwa, okalające drzewa. Osłony drzew miały na celu ochronę drzewa przed psami lub najeżdżaniem na nie samochodami. Osłony drzew miały też oczywiście funkcję estetyczną ale te, których zdjęcia możecie znaleźć poniżej są wyjątkowo nietypowe.
Nowe ławki, plac widokowy, kładka dla pieszych czyli poprawa jakości życia na świeżym powietrzu w okolicach rzeki, ma to sprzyjać towarzyskości i stymulować ożywienie gospodarcze starego miasta Lublany. Zwalczanie negatywnych tendencji urbanistycznych. Renowacja rzeki Lublany w Lublanie jako sposób na spadek działalności gospodarczej w centrum miasta. Miasto rozrastało się po bokach na krańcach a centrum było zaniedbane, zapomniane.
Albo nie doceniam wielkości tego projektu albo nie wiem co ale wydaje mi się dosyć prosty. Zwykłe zagospodarowanie skweru, placu, kawałka przestrzeni. Jednakże efekt znakomity. Trochę ławek, trochę trejaży i zieleń, a dokładnie róże. Jestem zachwycona tym projektem. Byłoby wspaniale gdyby u nas w Polsce również tak były zagospodarowywane nasze podwórka.
Nowy projekt Zahy Hadid – ławka miejska. Ławka Serac wykonana jest z kompozytu kwarcu i żywicy i została zaprojektowana na specjalne zamówienie firmy zajmującej się sprzedażą designerskich mebli miejskich. Dzięki zastosowaniu kompozytu kwarcu i żywicy jako materiału strukturalnego ławki uzyskano mieniący się biały kolor. Zastosowanie kompozytu pozwoliło też na uzyskanie finezyjnych, nietypowych kształtów.
Świat się zmienia ale nadal istnieje potrzeba tworzenia wspólnych przestrzeni publicznych. De Amicis Architetti zaprojektowali dla mieszkańców Settimo Milanese plac, który stał się atrakcyjnym punktem dzielnicy.
Piazza Incontro tra i Popoli w tłumaczeniu na język polski to znaczy „miejsce spotkać ludów” lub „zgromadzenie ludzi” – Współczesna, integrująca przestrzeń publiczna w podmiejskiej dzielnicy włoskiego miasta Mediolanu.
Jak zwykle moim przewodnim tematem są ławki, ławki parkowe, ławki miejskie, ławki na skwerach, ławki na placach miejskich.
Plac przed budynkiem Perfomin Arts Center został przebudowany za pomocą rzeźbiarza i performera Vita Acconciego, przemienił on przestrzeń wystawienniczą w miejsce spotkań, a stało się to za pośrednictwem bardzo ciekawego obiektu i równie ciekawych siedzisk.
W australijskim mieście Perth w miejscu dawnej fabryki porcelany powstał cudowny park Australian Fine China. Projekt parku nawiązuje do jego historii. Zachowany na przykład został budynek w którym znajdował się piec tunelowy do wypalania porcelany stanowiący aktualnie jeden z centralnych punktów parku, a służący jako altana ogrodowa.
W Manukau w Nowej Zelandi w ramach promocji rozwoju kultury i sportu postanowiono stworzyć ścieżki zdrowia wzdłuż całego wybrzeża zachęcając mieszkańców do spacerów. Ten chodnik wzdłuż całego wybrzeża, taka nasza promenada miała pełnić kilka funkcji jednocześnie. Wpływać na rozwój sportu, kultury, a zarazem wpływać na integrację społeczeństwa.
Lubię przestrzeń, nawet bardzo ale w wykonaniu niektórych polskich architektów ta przestrzeń przytłacza. Rewitalizacja rynku miejskiego po polsku często oznacza wybrukowanie dużej przestrzeni placu, postawienie kilku donic oraz ustawienie gdzieś małej fontanny. Dobre i to, dzięki takim działaniom powstaje nowa czysta, estetyczna przestrzeń publiczna, jednak jest to trochę za mało.